Svaka europska zemlja ima nacionalni okvir kvalifikacija koji je usklađen s europskim okvirom kvalifikacija prema Bolonjskom sporazumu. EAP podržava „Bolonjski proces“ za akademske i profesionalne obuke, koji osigurava međusobno priznavanje kvalifikacija i perioda učenja i podstiče svoje ECP treninge da se usklade s ovim procesom.
1. Trajanje i sadržaj edukacije i obuke iz psihoterapije
1..1. Ukupno trajanje edukacije i obuke iz psihoterapije ne može biti kraće od 3200 sati, i to ili:
a) raspoređeno na najmanje sedam godina, pri čemu su prve tri godine ekvivalent relevantnoj prvoj (Bachelor) univerzitetskoj diplomi, a kasnija postdiplomska komponenta od četiri godine mora biti u okviru obuke specifične za psihoterapiju, koja neće biti kraća od 1400 sati i koja mora sadržavati sve elemente definirane pod 1.2. ovog dokumenta.
b) Ili provedeno kao 5-godišnje akademsko obrazovanje i stručno usavršavanje iz psihoterapije koje mora sadržavati sve teorijske i praktične elemente definirane u 1.2 ovog dokumenta.
1.2. Edukacija mora ispunjavati kriterije EAP-a za osnovno stručno osposobljavanje koje uključuje sljedeće elemente:
1.2.1. Lično psihoterapijsko iskustvo (iskustvo rada na sebi)
Psihoterapeuti moraju i sami imati iskustvo vlastite psihoterapije. Ukupan broj sati rada na sebi ne bi trebao biti manji od 250, u individualnom i/ili grupnom okruženju, obično raspoređenih na 4 godine. Sve obuke trebaju uključivati aranžmane koji osiguravaju da polaznici mogu identificirati i na odgovarajući način upravljati svojim učešćem i doprinosom procesima psihoterapija koje će prakticirati u skladu sa svojim specifičnim metodama. Kako bi se omogućilo da terapijski proces bude odvojen od obrazovnog procesa, psihoterapeut polaznika edukacije ne može biti i u ulozi njegovog edukatora ili supervizora.
1.2.2. Teorijski studij
Uključuje opći dio univerzitetske ili profesionalne obuke i dio koji je specifičan za psihoterapiju. Opći univerzitetski dio koji vodi do prve univerzitetske diplome (ili njenog ekvivalenta) iz predmeta relevantnih za psihoterapiju može biti uključen kao dio ili cijeli opći dio teorije psihoterapije, ali on ne može biti jedini dio teorije kroz 4 godine specifične postdiplomske edukacije iz psihoterapije.
Teorijski studij (500 do 800 sati) tokom 4 godine edukacije specifične za psihoterapiju treba uključivati
sljedeće elemente:
– Teorije ljudskog razvoja tokom životnog ciklusa
– Razumijevanje drugih psihoterapijskih pristupa
– Teorija promjene
– Razumijevanje društvenih i kulturnih pitanja u odnosu na psihoterapiju
– Teorije psihopatologije
– Teorije procjene i intervencije
1.2.3. Praktična obuka
Praktično usavršavanje uključuje psihoterapijsku praksu (ne manje od 300 sati) pod kontinuiranom supervizijom (ne manje od 150 sati) primjerenu psihoterapijskom modalitetu u trajanju najmanje dvije godine. Navedeni sati predstavljaju sate „direktnog kontakta“, što zahtijeva prisutnost (licem u lice ili online) edukatora, terapeuta ili supervizora. Sati bez kontakta, kao što su priprema, vrijeme za lično učenje, rad u peer grupama i vlastito učenje, dodatno se računaju. Najmanje 250 sati psihoterapijskih
seansi tokom 4 godine može se povećati uključivanjem odgovarajućeg vremena za pripremu, refleksiju i vođenje dnevnika.
1.2.4. Praksa u ustanovi za zaštitu mentalnog zdravlja ili ekvivalentno profesionalno iskustvo
Praksa mora pružiti odgovarajuće iskustvo u psihosocijalnim krizama i saradnji sa drugim stručnjacima u području zaštite mentalnog zdravlja (kao što su psihijatrijske ustanove, medicinsko-socijalne ustanove, organizacije za psihosocijalnu podršku itd.). Edukant na praksi treba imati iskustvo upravljanja uslugom, kao i kliničku superviziju. Praksa treba trajati najmanje 125 -150 sati.
1.3. Superviziju, obuku i, gdje je primjenjivo, ličnu psihoterapiju trebaju pružati praktičari čija edukacija ispunjava kriterije ECP-a. Napredni procesi edukacije za trenere i supervizore nisu obuhvaćeni ovim ECP kriterijima.
1.4. Edukacije moraju biti registrirane kod nadležne nacionalne organizacije koja može da
akredituje pojedince – NAO (National Awarding Organisation) i biti akreditirane od strane nadležnog EWAO-a, Europske organizacije za akreditaciju (European Wide Accrediting Organisation).
Preporučuje se i da se prijave u Odbor za edukaciju i akreditaciju (TAC) pri EAP-u za status Europskog akreditiranog instituta za psihoterapijski trening (EAPTI). Detaljni kriteriji i postupci za dobivanje statusa EAPTI nalaze se u dokumentu TAC-a. TAC je odgovoran za provjeru i prihvaćanje kvalitete i postupaka organizacije za osposobljavanje te za njeno kasnije preporučivanje odboru EAP-a za EAPTI status.
1.5. EAPTI-ji se potiču i preporučuje im se da dizajniraju i razvijaju edukacije iz psihoterapije
sedmog nivoa Europskog kvalifikacijskog okvira (EQF) tj. do nivoa naprednog akademskog ili
stručnog znanja, vještina i kompetencija po tipu master programa ili master studija, a koji uključuju i značajnu istraživačku komponentu, ali još ne vode do doktorske kvalifikacije. Edukacije koje su akreditirane od strane univerziteta ili su povezane sa univerzitetom na postdiplomskom nivou bile bi priznate kao edukacije 7 nivoa EQF-a.
1.6 Profesionalne kompetencije
Moduli koji pokrivaju sve „osnovne“ profesionalne kompetencije, kao i kompetencije specifične za modalitet edukacije iz psihoterapije, moraju biti uključeni u EAPTI edukaciju za ECP. To uključuje: etičke principe i dobru etičku praksu; dobre poslovne i komercijalne prakse; razumijevanje istraživačkih metoda i ishoda primjenjivih na psihoterapiju; itd.
2. Završetak obrazovanja i obuke
2.1. Završetkom obuke, edukant (sada kvalifikovan kao psihoterapeut praktičar) treba biti u stanju da pokaže ličnu, društvenu i profesionalnu zrelost i posvećenost radu u skladu sa profesionalnim kodeksom i etičkim standardima. Također mora biti u stanju da demonstrira osnovne kompetencije europskog psihoterapeuta i sve specifične kompetencije koje zahtijeva njegov modalitet psihoterapije.
2.2. Na kraju edukacije provest će se procjena i teorijskog i praktičnog dijela edukacije, kao i procjena profesionalnih kompetencija edukanta, sada psihoterapeuta praktičara.
2.3. Psihoterapeut praktičar kojem se dodjeljuje ECP treba da ima: ili završen potreban univerzitetski stepen iz humanističkih ili društvenih nauka (ili ekvivalent), kao i specijalizovanu četverogodišnju edukaciju iz psihoterapije, u okviru organizacije koja obučava dati modalitet psihoterapije; ili treba da ima završeno petogodišnje akademsko obrazovanje iz psihoterapije u punom radnom vremenu, koje organizuje univerzitet. Oba puta ukazuju na to da je praktičar dostigao 7 EQF nivo znanja i vještina.
2.4. Praktičar također mora biti član profesionalne psihoterapijske organizacije koja ima obavezujući etički kodeks, postupak za pritužbe i disciplinske procedure koje su u skladu i priznate od NAO-a i relevantne EWAO-e.
2.5. NAO-i i EWAO-i će odrediti kako će organizacije za edukaciju konačno ocjenjivati polaznike odobrenih i akreditovanih programa edukacije.